Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει έντεκα ιστορίες του μεγάλου συγγραφέα και συνιστά μια εξαιρετική εισαγωγή στο λογοτεχνικό του σύμπαν. Ο Σμουέλ Γιοσέφ Αλεβί Τσάτσκες, γνωστός ως Σμουέλ Γιοσέφ Αγκνόν, γεννήθηκε στη Γαλικία το 1888. Τα πρώτα του ποιήματα και διηγήματα στα γίντις και τα εβραϊκά εκδόθηκαν στη Γαλικία. Το 1908 μετανάστευσε στην υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνη και την ίδια χρονιά δημοσιεύτηκε το διήγημά του «Αγκουνότ» στο λογοτεχνικό περιοδικό Χα-Ομέρ, το διήγημά που του χάρισε το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο. Ακολούθησαν αρκετά διηγήματα και μία νουβέλα. Το 1913 μετοίκησε στη Γερμανία αλλά συνέχισε να δημοσιεύει διηγήματά του στην εφημερίδα Χα-Άρετς. Μετά τη γνωριμία του με τον εκδότη και μαικήνα του Σάλμαν Σόκεν, τα έργα του άρχισαν να εκδίδονται από τον οίκο Σόκεν. Το 1924, μετά από μια πυρκαγιά που κατέστρεψε τα χειρόγραφά του και τη συλλογή σπάνιων βιβλίων του, επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, όπου έζησε ως τον θάνατό του, το 1970.
Του απονεμήθηκε δις το Βραβείο Μπιάλικ και το Βραβείο του Ισραήλ για τη λογοτεχνία. Το 1966 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, από κοινού με την ποιήτρια Νέλλυ Ζακς.
Στο έργο του κεντρική θέση κατέχει ο εβραϊκός τρόπος ζωής και το στετλ καθώς και η αντίθεσή τους με τον σύγχρονο κόσμο. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Αγκνόν είναι ιδιαίτερη, βασισμένη στην Τορά και τη Ραβινική Γραμματεία και το λεξιλόγιό του διαφέρει ενίοτε από αυτό της σύγχρονης μορφής της εβραϊκής γλώσσας.
Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει έντεκα χαρακτηριστικά διηγήματα του νομπελίστα συγγραφέα Σμουέλ Γιοσέφ Αγκνόν, ενός αριστοτέχνη του μεταφυσικού μετεωρισμού και της υπαρξιακής αμφισημίας. Υπήρξε ο θεμελιωτής της σύγχρονης εβραϊκής λογοτεχνίας και μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
«Τον Σμουέλ Γιοσέφ Αγκνόν, τον πατριάρχη της σύγχρονης εβραϊκής πεζογραφίας, τον θεωρώ έναν από τους λογοτεχνικούς μου μέντορες. Η σοφή, λεπταίσθητη, υποδόρια, ειρωνική φωνή του με βοήθησε, όταν ακόμη διαμορφωνόμουν ως συγγραφέας, να βρω τη δική μου φωνή, εν μέρει παλεύοντας να απελευθερωθώ ακριβώς από τα γλωσσικά του μάγια».
Αγκουνότ ~ Το διαζύγιο του γιατρού
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ
Στο σπίτι του πατέρα ~ Στον γιατρό ~ Το έγγραφο ~ Φιλία ~ Από κατάλυμα σε κατάλυμα ~ Κόμπο κόμπο ~ Η ορχήστρα ~ Πρόσωπο με πρόσωπο ~ Καθ' οδόν
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Αβραάμ Β. Γεοσούα: Ο Αγκνόν για τους Έλληνες
Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει έντεκα ιστορίες του μεγάλου συγγραφέα και συνιστά μια εξαιρετική εισαγωγή στο λογοτεχνικό του σύμπαν. Ο Σμουέλ Γιοσέφ Αλεβί Τσάτσκες, γνωστός ως Σμουέλ Γιοσέφ Αγκνόν, γεννήθηκε στη Γαλικία το 1888. Τα πρώτα του ποιήματα και διηγήματα στα γίντις και τα εβραϊκά εκδόθηκαν στη Γαλικία. Το 1908 μετανάστευσε στην υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνη και την ίδια χρονιά δημοσιεύτηκε το διήγημά του «Αγκουνότ» στο λογοτεχνικό περιοδικό Χα-Ομέρ, το διήγημά που του χάρισε το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο. Ακολούθησαν αρκετά διηγήματα και μία νουβέλα. Το 1913 μετοίκησε στη Γερμανία αλλά συνέχισε να δημοσιεύει διηγήματά του στην εφημερίδα Χα-Άρετς. Μετά τη γνωριμία του με τον εκδότη και μαικήνα του Σάλμαν Σόκεν, τα έργα του άρχισαν να εκδίδονται από τον οίκο Σόκεν. Το 1924, μετά από μια πυρκαγιά που κατέστρεψε τα χειρόγραφά του και τη συλλογή σπάνιων βιβλίων του, επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, όπου έζησε ως τον θάνατό του, το 1970.
Του απονεμήθηκε δις το Βραβείο Μπιάλικ και το Βραβείο του Ισραήλ για τη λογοτεχνία. Το 1966 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, από κοινού με την ποιήτρια Νέλλυ Ζακς.
Στο έργο του κεντρική θέση κατέχει ο εβραϊκός τρόπος ζωής και το στετλ καθώς και η αντίθεσή τους με τον σύγχρονο κόσμο. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Αγκνόν είναι ιδιαίτερη, βασισμένη στην Τορά και τη Ραβινική Γραμματεία και το λεξιλόγιό του διαφέρει ενίοτε από αυτό της σύγχρονης μορφής της εβραϊκής γλώσσας.
Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει έντεκα χαρακτηριστικά διηγήματα του νομπελίστα συγγραφέα Σμουέλ Γιοσέφ Αγκνόν, ενός αριστοτέχνη του μεταφυσικού μετεωρισμού και της υπαρξιακής αμφισημίας. Υπήρξε ο θεμελιωτής της σύγχρονης εβραϊκής λογοτεχνίας και μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
«Τον Σμουέλ Γιοσέφ Αγκνόν, τον πατριάρχη της σύγχρονης εβραϊκής πεζογραφίας, τον θεωρώ έναν από τους λογοτεχνικούς μου μέντορες. Η σοφή, λεπταίσθητη, υποδόρια, ειρωνική φωνή του με βοήθησε, όταν ακόμη διαμορφωνόμουν ως συγγραφέας, να βρω τη δική μου φωνή, εν μέρει παλεύοντας να απελευθερωθώ ακριβώς από τα γλωσσικά του μάγια».
Αγκουνότ ~ Το διαζύγιο του γιατρού
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ
Στο σπίτι του πατέρα ~ Στον γιατρό ~ Το έγγραφο ~ Φιλία ~ Από κατάλυμα σε κατάλυμα ~ Κόμπο κόμπο ~ Η ορχήστρα ~ Πρόσωπο με πρόσωπο ~ Καθ' οδόν
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Αβραάμ Β. Γεοσούα: Ο Αγκνόν για τους Έλληνες