กว่ารักบรรจบใจ

0/5 ( ratings)

เขาเข้ามาเพื่อล่อหลอกเอาหัวใจของเธอ แต่เขาไม่รู้ หัวใจเธออยู่ที่เขามานานเหลือเกินแล้ว ในเพลิงรักนี้เธอสยบยอมทุกอย่าง แต่เหมือนผู้พ่ายกลับกลายเป็นเขา!...

*****
เสียงปลดล็อกไฟฟ้าดัง กีร์ตานเปิดประตูก้าวขึ้นไป พอจะดึงปิดก็มีมือหนึ่งมารั้งไว้

“เขยิบไป” เสียงห้วนข่มขู่ แทรกเข้ามาในความงันงงของหญิงสาว

ต่อเมื่อรู้สึกตัวเธอพยายามดันสะโพกเขาออก เพื่อที่จะได้ดึงประตูปิดได้ แต่เขายืนปักหลักเหมือนยักษ์ปักหลั่น

“เขยิบไป” คนข้างรถบอกอีก เสียงเข้มกว่าเดิม ครั้นไม่เห็นทีท่าว่าเธอจะยอมขยับ เขาก็ดันตัวแทรกเข้ามานั่งในตำแหน่งหลังพวงมาลัยดื้อๆ กลายเป็นเธอต้องตาลีตาลานกระเถิบไปยังที่นั่งข้างๆ

“บอกแล้วใช่ไหมอย่าเอาดอกไม้ไปให้โน้ต”

คนเตรียมขึงตาใส่อย่างไม่พอใจชะงัก ขบปากนิ่ง เธอไปจริงๆ แหละเมื่อวาน ต่อให้ช่อดอกไม้ต้องอยู่ใต้เท้าเขาก็ช่างปะไร เธอเอาไปให้เพื่อน ให้แล้วก็แล้วกัน พี่ของเพื่อนจะเอาไปทำอะไรช่างสิ...เธอคิดไว้แค่นั้น

ไม่นึกว่าจะตามมาหาเรื่องถึงที่

“ฉันไม่สนว่าคุณจะทำยังไงกับช่อดอกไม้ ฉันแค่อยากมอบมันให้เพื่อน”

“ฮึ! เพื่อน คุณคิดว่าโน้ตเป็นเพื่อนคุณจริงๆ หรือ เพื่อนเขาไม่ทำกับเพื่อนแบบนั้นหรอก”

แววเข้มขรึมในดวงตาหญิงสาวเปลี่ยนเป็นอ่อนแสง นึกถึงเรื่องที่ทะเลาะกันในวันนั้นความเจ็บปวดก็ประดังประเดเข้ามา

“พี่นาทคะ ฟังกีร์นิดได้ไหม...” เธอเสียงเครือ

“ผมไม่ใช่พี่คุณ ไม่ต้องมาเรียกว่าพี่”

คำตวาดหยุดคำพูดหญิงสาวได้ในฉับพลัน เธอนั่งอึ้งมอง ยิ่งเจ็บจนน้ำใสๆ เอ่อท้นเต็มขอบตา

นั่นสิ ตลอดเวลาที่เธอเรียกเขา ‘พี่นาท’ เขาไม่เคยหลุดแทนตัวเอง ‘พี่’ สักคำ มีแต่เธอละเมอเออออไปคนเดียว

เขาเลื่อนสายตามองไปหน้ารถ ราวกับไม่อยากเห็นความรู้สึกที่สะท้อนออกมาจากแววตาคู่นั้น หากอึดใจเต็มก็หันกลับมา

“กลับที่พักหรือ ให้ไปส่งไหม”

เธองุนงงว่าเขาจะมาไม้ไหน สำเนียงยั่วเยาะก็บอก

“แต่ขอเปิดห้องสักชั่วโมงสองชั่วโมงก่อนนะ ไหนๆ ก็อยู่ในโรงแรมแล้ว เหมือนทุกทีไง ก่อนผมไปส่ง คุณต้องป้อนให้อิ่ม”

“พี่นาท!” กีร์ตานแทบจะร้องกรี๊ด

เสียงห้าวหัวเราะร่วน พร้อมกับที่ร่างสูงใหญ่เปิดประตูออกไป เมื่อประตูปิดกลับคนข้างหลังซบสะอื้นลงกับคอนโซล

จบไปเสียเฉยๆ ก็ปวดร้าวมากพอ ยังจะตามมาเหยียบย่ำซ้ำเติมกันอีก

คนอะไรร้ายกาจเหลือเกิน!