"Varolmak için daima başkalarına ihtiyaç duydum. Kişilik bölünmesinden rahatsızdım. Kendimi kendi içimde, artık tanımaz olduğum bir bende kaybolmuş buluyordum. Bedenim artık bana ait olmaktan çıkmış gibi oluyordu. Çok kısa sürüyordu dehşet verici biçimde nahoş bir histi. "Yine acı çektim :(

Yazarın en az sevdiğim kitabı oldu ne yazık ki.

Fournier tarzı bir Fournier kitabı daha! Oldukça kısa hatta bir saat içinde bitebilecek kadar kısa ama etkisi uzun zaman kalabilecek bir kitap. Bir süredir baskısı yoktu ve hiç bir yerde bulamıyordum. Taksim’de Yapı Kredi Kültür Sanat’a gittiğimde buldum ve çok mutlu oldum. Bir yazar keşfetmiş olmanın mutluluğu ve olmayan kitabını bulmanın mutlulukları birleşmiş oldu. Yapı Kredi Yayınlarında görev yapan bir arkadaş ile yaptığımız kısa sohbet sonrasında bir yazar daha kazandım sanırım. Fındık Kab...

https://merlin-brocoli.blogspot.fr/20...Pour ceux qui connaissant l'auteur, c'est un agréable résumé des moments forts de la vie et des œuvres de Fournier. Pour ceux qui ignorent tout de lui, c'est une première approche du bonhomme très intéressante. Le ton est le même, drôle et tendre, et le sujet, malgré quelques passages plus difficiles, est plus humoristique qu'il n'y parait !

Yazardan okuduğum 3. kitap ve içlerinde en az sevdiğim kitap oldu. Benim az beğenmiş olmam kitabın kötü olduğu anlamına gelmesin. İçerisinde harika ressamlara, tablolara, müzisyenlere ve sanat ürünlerine referans vardı. Yazarın bilgi ve sanat birikimine hayran kaldım. Sıradaki kitabı olarak çocuklarını anlattığı Nereye Gidiyoruz Baba’yı okuyacağım. Puanım 3,5!

"Keder fotojeniktir."

Voilà, c’est fini. Mort! L’heure du bilan, le moment de disséquer sa vie sous le bistouri d’Égoïne, jeune – et forcément belle – étudiante en médecine.Entre humour, nostalgie, fantasmes et regrets, Jean-Louis Fournier dresse le testament de son éternité, le portrait qu’il aurait souhaité laisser.C’est doux et tendre, lui qui ne l’a pourtant pas toujours étéhttps://www.noid.ch/mon-autopsie/

Fournier'den okuduğum ilk eser. Okurken çok eğlendim çünkü kendimi gördüm. Daha çok Fournier kitabına ihtiyacım var.

Fournier yaşamından parçaları o kadar yalın ve güzel anlatıyor ki onu her okumamda oturup kitap yazasım geliyor. Ama bu tabii ki olmuyor. Fournier ne kadar entelektüel bir çevrede yetişse de yaşamındaki sıradanlıkları gördükçe kendimi onda buluyorum. Kitap hakkında söylenecek çok şey var ama bende kalan en net çizgi bir sıkmak korkusu. Kendi hayatımda da bulduğum birisiyle vakit geçirirken karşı tarafı sıkmak bunaltmak korkusu benim gibi Mösyö Fournier'i de fazlasıyla korkutmuş. Bu kitap kesinli...

Fikrim pek değişmedi Tek Yalnız Ben Değilim gibi 27 sayfalık metin 127 sayfa. Sanırım yazarı önceden tanımamaktan kaynaklanan bir beğenememe benimkisi. Proust okumadım diyor, ben kendi dilinden okumak için neler feda ederdim. Epey gezindim internette bahsi geçen sanatçı ve düşünürler için. Simone Weil mesela ne güzel yazmış. Hayatı ve dünyasından pek etkilenmedim Fournier’in. Malesef.

This book has a dark humor that has you laughing at what seems to be 'indecent events and comments'... And yet it there are so many relatable parts. It is a quick and easy read, with a first person narrator that is "dead" and tells the reader about how this woman is 'dissecting' him, which essentially leads him to talk about memories of his past and reflections he's had.My favorite parts:"Moi qui ai passé ma vie à raconter des blagues, à faire des pirouettes, à me déguiser en clown, moi qui gard...

Chronique complète ici : https://www.ramona-lisa-reads.com/sin...Un des meilleurs livres de cette rentrée littérature. C'est drôle, intime, cynique, cinglant. J'ai envie de lire tous ses autres romans.

Yazarın diğer kitaplarını okumuş biri olarak sevemedim ve buna üzüldüm çünkü gerçekten sevdiğim bir yazar kendi hayatını (annesi,babası, çocukları ve karısı) anlatırken bizi üzüyor ve güldürüyordu ama bu kitabında hiçbir şey hissedemedim düz bir şekilde okudum ve bitti :(

Iyi ki okumusum! Yazarin tum kitaplarini okuyacagim!

Envie de découvrir les aventures d'un vieillard libidineux et égocentrique?

La mort est un plaisir, sous la plume de Jean-Louis Fournier en tous cas !Comme le titre nous le laisse entendre, Jean-Louis Fournier est mort.Nous le retrouvons allongé sur une table d’autopsie.Une jolie jeune femme, penchée sur son corps, s’apprête à le découper. Le mort la baptisera du joli nom d’Egoïne en référence à l’instrument dont elle s’empare pour mener à bien son ouvrage.Si le corps est sans vie, l’esprit, lui est resté en éveil et observe les morceaux de lui-même découpés, tâtés, pes...

Poétique, l'auteur a une plume c'est une certitude. Toutefois cet autoportrait ne met en avant aucune valeurs de vie, aucun idéaux, des partages de doutes... Uniquement un point vu nombriliste, volage, un esprit qui se veut ouvert mais recentré sur lui-même. Jusqu'au dernier souffle.

‘Hayatımı aşık olmakla geçirdim. Yüreğim daha düne kadar iş görüyordu. Yepyeni maceralara her zaman hazırdı.Sevmek fiilinin çekiminde kimse beni yenemezdi. Bütün zamanlar, şimdiki zaman, geçmiş, gelecek zaman. Bütün kipler. Heyhat, emir kipi hariç.’.Düşünün: Öldünüz ve bedeninizin toprak altında kalmasındansa bir faydası olsun diye bilime bağışladınız onca sene içinde yaşadığınız bedeni. Sonra bir tıp öğrencisi gelip sizi incelemeye başladı. Neler olurdu devamında?Fournier bu noktada anlatmaya b...

J'ai mis un temps infini à lire ce petit roman ... J'ai levé les yeux au ciel un nombre incalculable de fois ! Ce livre égocentré et sans intérêt... L'humour et les jeux de mots d'une facilité ... Je n'en pouvais plus de suivre l'auteur obnubilé qu'il est par les jolies filles et son propre nombril ! Je pense que ce livre n'est absolument pas fait pour moi.

3,5. Fournier’ın çoğu kitabını büyük bir hayranlıkla okudum. Bu kitabı da aslında oldukça iyi fakat yeni başlayanlara Asla Kimseyi Öldürmedi Benim Babam ile başlamalarını tavsiye ederim. Sonrasında diğer kitaplarını da mutlaka okumak isteyeceğinize eminim.