Ljubavnici iz Verone

4.6/5 ( ratings)

Prva cjelovita knjiga poezije Predraga Lucića prezentira neka od istaknutih obilježja njegove, po mnogo čemu jedinstvene poetike. Uzimajući za tematsku okosnicu jedno sinkronijski i dijakronijski izrazito gusto mjesto, zid u Veroni prekriven ljubavnim grafitima, autor istovjetnom poetičkom gestom zahvaća niz naizgled disparatnih postupaka, koji su objedinjeni njegovom intencijom da registrira i na poeziji imanentan način verificira i dodatno razradi jednu u mnogome zapostavljenu jezičnu dinamiku; onu koja je u svom punom obliku sastavnim i nerazdvojnim dijelom jednog specifično mediteranskog, a time i dalmatinskog urbanog okruženja.

Upravo takav kontekst omogućava mu da polazeći od naizgled trivijalne situacije, služeći se lirskim ''prepričavanjem'' ''sapunjavih'' intimno-javnih zgoda i jada, u konačnici dobije impozantnu paletu kao odraz/odsjaj/bljesak određene matrice koja i nadalje buja i kipi generirajući materijal koji je zacijelo stariji od samog pisma. Učinivši tek jednu gestu, ovdje to je najobičnije turističko šalabazanje po Italiji, izdašno se služeći općim mjestima iz tzv. niske i visoke moderne kulture, u rasponu od parafraza i referenci na dobro poznate pjesnike do medijski izlizanih slika, Lucić je kao malo koji hrvatski pjesnik uspio raskriti jednu novu dimenziju moderne kulture življenja.

Ako je u tome njegov pjesnički nerv primarno mediteranski, ako njegove pjesme izviru iz jedne zasebne manije/melankolije, onda nam Lucić prije svega otkriva Dalmaciju kao vibrantan i živ sadržaj, a koju kao sredinu valja uvijek iznova osluškivati i promatrati kako bi se zahvatile njezine brojne, često neulovljive, odnosno još češće šablonski reciklirane kulturološke dimenzije.