Sögunarkarl, goðverur, sjálf: Greinar um bókmenntir (Icelandic Edition)

0/5 ( ratings)

Sögunarkarl, goðverur, sjálf inniheldur 14 greinar ásamt nokkrum ritdómum um bókmenntir, íslenskar og vestur-íslenskar. Er iðulega rætt um efnið á nótum fræðilegrar orðræðu um veruleika, sjálfsveru og kyn. Greinarnar eru samdar á síðustu 25 árum og hafa flestar birst áður í tímaritum eða bókum. Vestur-Íslendingar stigu á land í nýjum heimi er vestur kom og þurftu að finna sér nýjar aðferðir við að tjá sig og þann nýja veruleika sem blasti við þeim í framandi aðstæðum. Bókmenntir íslensku nýbúanna þróuðust um margt öðruvísi en gerðist heima á Íslandi, bæði um efni og efnistök. Þegar vestur-íslenskir rithöfundar voru að kljást við nýjan veruleika og mörk tungumálsins voru höfundar hér á Fróni að færa út landamæri málsins í aðrar áttir en handan hafsins. Er í bókinn mest rætt um Jóhann Magnús Bjarnason, Guðrúnu Helgu Finnsdóttur, Lauru Goodman Salverson og Kristjönu Gunnars sem færir þessar bókmenntir inn á svið póstmódernisma með því t.d. að flækja tengsl tungumáls, veruleika og sjálfs, og að taka upp myndmál púsluspilsins sem eldri höfundar ýjuðu að snemma á 20. öld. Módernismi og síðar póstmódernismi síuðust inn og stundum með rykkjum bæði í íslenskar og vestur-íslenskar bókmenntir. Á sjöunda áratugnum var óvenjumikil gróska í sagnagerð hér á landi með höfundum eins og Ástu Sigurðardóttur, Guðbergi Bergssyni og Svövu Jakobsdóttur sem kollvörpuðu hefðbundnum hugmyndum um hvað væri saga og bókmenntir. Síðar urðu frekari umskipti í ljóðagerð með skáldum eins og Sigfúsi Bjartmarssyni og Gyrði Elíassyni sem líkja veruleika samtímans við tölvuleiki.