Οι Αργοναύτες

0/5 ( ratings)

Οι Αργοναύτες ταξιδεύουν πάνω σε σώματα που διαρκώς αλλάζουν, μεταβάλλονται, μετασκευάζονται. Έτσι έρχονται αναπόφευκτα αντιμέτωποι με το παράδοξο της ταυτότητας: τι απομένει όταν όλα τα αρχικά υλικά έχουν αντικατασταθεί από καινούργια; Στους Αργοναύτες η Μάγκι Νέλσον καταγράφει ένα τέτοιο ταξίδι, περιγράφοντας τον έρωτά της με τον τρανς καλλιτέχνη Χάρυ Ντοτζ, τη σχέση της με τον θετό της γιο, την εγκυμοσύνη και τη γέννα της, μετατρέποντας κάθε της προσωπική εμπειρία σε δημόσιο στοχασμό πάνω στα ζητήματα της σεξουαλικότητας και του φύλου, της φροντίδας και της οικογένειας, παίρνοντας απόσταση από τον ταυτοτικό λόγο. Η επιμονή της να αναμετριέται με τις λέξεις σε ένα πεδίο όπου οι λέξεις συχνά δεν αρκούν, προσδίδει στη ριζοσπαστική πρωτοτυπία και το προσωπικό ύφος των Αργοναυτών την αύρα του κλασικού.

«Όμως ό,τι κι αν είμαι ή έχω γίνει έκτοτε, τώρα ξέρω ότι το να ξεγλιστράς δεν είναι το παν. Τώρα ξέρω πως η προμελετημένη υπεκφυγή έχει τα όριά της, έχει τον τρόπο της να παρεμποδίζει συγκεκριμένες μορφές ευτυχίας και απόλαυσης. Την απόλαυση της υπομονής. Την απόλαυση της επιμονής, του πείσματος. Την απόλαυση της υποχρέωσης, την απόλαυση της εξάρτησης. Τις απολαύσεις της συνηθισμένης αφοσίωσης. Την απόλαυση του να αναγνωρίζεις ότι πρέπει ίσως να συνειδητοποιήσουμε τα ίδια πράγματα, να γράψουμε τις ίδιες σημειώσεις στο περιθώριο, να επιστρέψουμε στα ίδια θέματα στο έργο μας, να ξαναμάθουμε τις ίδιες συναισθηματικές αλήθειες, να γράψουμε το ίδιο βιβλίο ξανά και ξανά – όχι επειδή είμαστε χαζοί ή αδιάλλακτοι ή ανίκανοι για αλλαγή, αλλά επειδή αυτές οι επιστροφές συγκροτούν μια ζωή.»