Lupoc

0/5 ( ratings)

"Bir gezegenin uçsuz bucaksız çölünde
Buldum onu
l-u-p-o-c
Bir kalıtta kanıtlanması zor bir iz
Kumların kapattığı bir epigramın içinde saklı
Pentegram yıllar yüzyıllar binyıllar sonra
Bir yaranın kapandığı gerçeği
Bir uzay arkeoloğu
Kumla örtülen işaretleri süpüren
Genetik kodları şifreleyen bir his
Tıslaya tıslaya içimize sürünen
Yılankavi bir kıpırdanma yerin altında
Ve bir akrebin temkinli adımı aramızda
Zehirli ve gerçek ve üstü
Kapanmış…"

“Çok ilginç bir dil, aykırı bir ifade, şaşırtıcı bir yenilik, atonal müzik gibi…”

“Erkut Tokman gibi şiiri de yerinde durmuyor. O, iş güç, hayat sanat vesilesiyle ülkeden ülkeye, dilden dile ve şehirden şehre gezerken, aynı zamanda şiirden şiire de geziyor. Lupoc beşinci kitabı Tokman’ın. İçine bakar gibi dikkatle baktığı şehirlerden, dünyadan sonra, bu kez tüm anlamıyla dile bakıyor. Bu ‘evren’sel bakışta, bir dil olanağı olan şiiri, neredeyse bir olanaksızlık mitiyle buluşturup, sınır ihlali yapar gibi şiir ihlali yapıyor. Şiir, reddir, itiraz içindir, niye ihlal için de olmasın? Üstelik şairin kendi şiirini ihlali de söz konusu. Her iyi şairin yaptığı bu değil midir? İlhan Berk’i düşünün, şiirini ihlal ede ede yeniye, farklıya, daha iyiye ulaşmamış mıdır? Erkut Tokman’ın yolculuğunu İlhan Berk’in yolculuğuna benzetiyorum. Değişe değişe yazılan bir şiir kendisi değişmekle kalmaz, mevcut şiirleri de değiştirir. Erkut Tokman’ın şiirinde sürekli devrim gibi bir sürekli değişim enerjisi var.”

“Duygunun matematiğini dilin matrisiyle çözmeyi deniyor Erkut Tokman. Bu denklemde yanılma payı yok mu? Var elbette. Ama yenilme payı yok. Çünkü deneme yenilme değil, deneme yanılma yöntemini kullanıyor. O yüzden de şiir asla yenilmiyor. Şiir kazanıyor.”