Dyskursy gier wideo

3/5 ( ratings)

Monografia Dyskursy gier wideo, powstała pod wspólną redakcją Michała Kłosińskiego i Krzysztofa M. Maja , jest ósmym tomem serii „Perspektywy Ponowoczesności”. Rozdziałom polskich groznawców i teoretyków nowych mediów towarzyszą przekłady tekstów autorstwa Marie-Laure Ryan oraz Geralda Voorheesa, przybliżających, kolejno, narratologiczne i dyskursywne perspektywy badań w game studies.

Niniejsza książka ma formułować propozycję metodologicznego otwarcia groznawstwa, silnie akcentując rolę dyskursu i narracji już w dwóch tekstach otwierających: „Dyskursywne gry i dyskursy gier” Geralda Voorheesa oraz „Poza mitem i metaforą. Przypadek narracji w mediach cyfrowych” Marie-Laure Ryan. Podkreślenie roli narracji i dyskursu umożliwiło również umocowanie pozostałych rozdziałów książki w dwu wzajemnie się dopełniających paradygmatach: teorii i filozofii oraz praktyce hermeneutycznej , dostarczających wspólnie narzędzi do krytycznej wiwisekcji uobecniających się w grach postaw dyskursywnych oraz narracji o świecie, kulturze, religii, filozofii, teologii, ekonomii, płciowości, rasie czy polityce. Problem dyskursów gier wideo oraz dyskursów w grach wideo ujawnia zatem nie tyle bałagan, co niesłychaną produktywność ujęć badawczych, nieograniczonych sztywnymi normami pojęć, kategorii czy narzędzi teoretycznych, które równolegle odnajdują w grach wydarzenia, znaczenia, języki, komunikaty, idee, ideologie, hierarchie i struktury władzy oraz wykluczenia. Sploty problemowe w grach jako formach komunikacji, tekstach czy obiektach kulturowych skłoniły nas do zastosowania formuły liczby mnogiej w określeniu „dyskursy gier wideo” – tak, by unaocznić zarówno potrzebę pluralizacji perspektyw badawczych, jak i odpowiadającej jej różnorodności uobecniających się w grach narracji o świecie, zarówno tym nas otaczającym, jak i tym przez gry wytwarzanym.