«مجموعهي رنگين گل» گزيدهی اشعار صائب تبريزی است که با انتخاب و توضيح محمد قهرمان، پژوهشگر، مصحح و شاعر برجستهی خراساني تدوين شده است.
اين اثر پنجمين مجلد از مجموعهی «از ميراث ادب فارسی» انتشارات سخن به شمار می آيد.
ميرزا محمدعلی صائب تبريزی، بزرگترين غزلسرای سدهی يازدهم هجری و نامدارترين شاعر زمان صفويه است.
صائب در سال 1034 هجری قمری از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسنالله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و اديب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نيز با خود همراه برد. در سال 1042 هجری قمری صائب به ايران بازگشت و در اصفهان اقامت گزيد. شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملکالشعرايي داد. صائب هشتاد سال زندگی کرد و در اصفهان ديده از جهان فروبست. صائب تبريزی شاعری کثيرالشعر بود، شمار اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بيست هزار بيت گفتهاند. آثار صائب جز سه چهار هزار بيت قصيده و يک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است. افزون بر فارسی وی هفده غزل به ترکی آذربايجانی نيز دارد.
«مجموعهي رنگين گل» گزيدهی اشعار صائب تبريزی است که با انتخاب و توضيح محمد قهرمان، پژوهشگر، مصحح و شاعر برجستهی خراساني تدوين شده است.
اين اثر پنجمين مجلد از مجموعهی «از ميراث ادب فارسی» انتشارات سخن به شمار می آيد.
ميرزا محمدعلی صائب تبريزی، بزرگترين غزلسرای سدهی يازدهم هجری و نامدارترين شاعر زمان صفويه است.
صائب در سال 1034 هجری قمری از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسنالله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و اديب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نيز با خود همراه برد. در سال 1042 هجری قمری صائب به ايران بازگشت و در اصفهان اقامت گزيد. شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملکالشعرايي داد. صائب هشتاد سال زندگی کرد و در اصفهان ديده از جهان فروبست. صائب تبريزی شاعری کثيرالشعر بود، شمار اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بيست هزار بيت گفتهاند. آثار صائب جز سه چهار هزار بيت قصيده و يک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است. افزون بر فارسی وی هفده غزل به ترکی آذربايجانی نيز دارد.