Σαν τα χελιδόνια

3.6/5 ( ratings)

Τον κοίταξε, κι ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε εκείνα τα μάτια. Σπίθες που, όση βροχή και αν έπεφτε, δε θα κατόρθωνε να τις σβήσει. Μα και ο φόβος στο βάθος...
Κρατούσε το τιμόνι σταθερά και προσπαθούσε να δει κάποιο φως στ΄ανοιχτά!
Είχαν ήδη απομακρυνθεί πολύ από τη στεριά, μα δε φαινόταν να χάνουν τις ελπίδες τους.
"Ο παππούς βγήκε να ψαρέψει. Αν είναι μεθυσμένος..."
Η μικρή Τσιγγάνα δε μίλησε. Κοίταξε και αυτή τον ορίζοντα για κάποιο φως. Μάταια.
Ο Δημήτρης σκεφτόταν τις ιστορίες του παππού!
Όλη η ζωή του, αυτή που γνώρισε και αυτή ακόμα που είχε φανταστεί ακούγοντας για κείνον, του ερχόταν στο μυαλό! Μπερδεμένες σκέψεις, ανακατεμένες σαν τη θάλασσα ετούτη τη στιγμή! Σαν τα μαλλιά τις Τσιγγάνας.
Σαν τους χτύπους της καρδιάς του. Τότε που τον έπιανε απ΄το χέρι και του μάθαινε τα μυστικά του κόσμου, της θάλασσας και της ζωής.