De aarde is niet rond

5/5 ( ratings)

In de eerste helft van de achttiende eeuw liepen in West-Europa de discussies over de ware vorm van de Aarde zo hoop op, dat de leden van de Académie des Sciences in Parijs besloten deze te gaan meten, ... de Aarde daadwerkelijk te gaan meten!
Omdat de discussie zich voornamelijk concentreerde rondom het vraagstuk of onze planeet uitzette aan de polen of juist aan de evenaar, werden twee expedities uitgezonden. Een missie vertrok in 1735 naar Zuid-Amerika, terwijl een andere een jaar later afreisde richting de Noordpool.

Het was de laatste missie die als eerste terugkeerde, met voldoende resultaten om de ware vorm te bepalen. Hierdoor leek de missie naar de Andes - het huidige Ecuador - overbodig, maar de Franse koning wilde dat de wetenschappers er zouden blijven. Op de eerste plaats om het meetwerk af te maken, maar ook om er hun ogen en oren goed de kost te blijven geven. De Franse regering was namelijk erg geïnteresseerd in het koloniale gebied dat de Spanjaarden tot die tijd hermetisch van de rest van de wereld hadden proberen af te sluiten. Zelden had een Europeaan er vóór die tijd toegang gekregen, laat staan er een uitgebreid rond mogen kijken.

Daar waar de de Franse wetenschappers aanvankelijk dachten hun klus binnen het jaar te kunnen klaren, duurde hun verblijf in Ecuador maar liefst acht lange jaren. Het meten van de Aarde vanaf de hoogste bergtoppen contrasteerde sterk met de avonturen die ze beleefden in de dalen, tussen de bevolking: de tegenwerking van de Spaanse autoriteiten, de achterdocht van de Indianen, de nieuwsgierigheid van de meisje en vrouwen. Een aantal expeditieleden zou naar Frankrijk terugkeren, een ander deel zou in Zuid-Amerika achterlijven, terwijl enkele mannen het avontuur niet zouden overleven.