Biuro Literackie prezentuje książkę Jane Bowles "Dwie poważne damy. W letnim domku", na którą składają się dwa najważniejsze dzieła autorki. Zarówno jej biografia, jak i twórczość wzbudzały wiele kontrowersji, ale talent pisarski Bowles doceniały takie sławy jak John Ashbery i Truman Capote.
Jane Bowles - "kulawa lesba i Żydówa", jak sama o sobie mówiła - to jedna z najoryginalniejszych, choć mało w Polsce znanych amerykańskich pisarek. "Dwie poważne damy. W letnim domku" w przekładzie Andrzeja Sosnowskiego pozwolą rodzimemu czytelnikowi zapoznać się z jej intrygującą twórczością.
Wydanie Biura Literackiego zawiera w sobie debiutancką powieść pisarki oraz jej najważniejsze dzieło - dramat W letnim domku. Oba teksty dotykają niezwykle ważnej w twórczości Bowles problematyki lesbijskiej, korespondują tym samym tematycznie z wydanymi już przez wrocławskie wydawnictwo książkami Edmunda White'a.
"Dwie poważne damy" - jedyna powieść w dorobku Bowles - to epatująca zmysłowością i erotyzmem historia dwóch kobiet, które porzucają dawne drobnomieszczańskie i statyczne życie, żeby poczuć smak prawdziwej niezależności. Truman Capote uznał tę książkę za arcydzieło. John Ashbery zaliczył Bowles do najlepszych pisarek amerykańskich.
Zdaniem Jerzego Jarniewicza, znawcy literatury amerykańskiej: "Ta proza nie tyle intryguje, co wabi i uwodzi, bo jak każdy wzbudzający pożądanie przedmiot, nie daje się posiąść, choć jednocześnie sprawia wrażenie, że jest łatwo uchwytna i wyjątkowo w swojej prostocie czytelna".
Dramat "W letnim domku" wywołał skrajne opinie krytyki. Tennesee Williams, autor "Tramwaju zwanego pożądaniem", napisał o dramacie Bowles: "Jest to nie tylko najoryginalniejsza sztuka, jaką kiedykolwiek czytałem, ale w moim mniemaniu też najdziwaczniejsza i najśmieszniejsza, a także jedna z najbardziej wzruszających".
Andrzej Sosnowski twierdzi, że największa siła tego utworu zawiera się w językach bohaterów: "które kładą intensywny, migotliwy impast na sztampowy grunt psychologicznie stereotypowych wątków i napięć, wysuwając na pierwszy plan nieustannie zaskakujący melanż ekscentryczności, banału, ekstrawagancji, pospolitości".
Biuro Literackie prezentuje książkę Jane Bowles "Dwie poważne damy. W letnim domku", na którą składają się dwa najważniejsze dzieła autorki. Zarówno jej biografia, jak i twórczość wzbudzały wiele kontrowersji, ale talent pisarski Bowles doceniały takie sławy jak John Ashbery i Truman Capote.
Jane Bowles - "kulawa lesba i Żydówa", jak sama o sobie mówiła - to jedna z najoryginalniejszych, choć mało w Polsce znanych amerykańskich pisarek. "Dwie poważne damy. W letnim domku" w przekładzie Andrzeja Sosnowskiego pozwolą rodzimemu czytelnikowi zapoznać się z jej intrygującą twórczością.
Wydanie Biura Literackiego zawiera w sobie debiutancką powieść pisarki oraz jej najważniejsze dzieło - dramat W letnim domku. Oba teksty dotykają niezwykle ważnej w twórczości Bowles problematyki lesbijskiej, korespondują tym samym tematycznie z wydanymi już przez wrocławskie wydawnictwo książkami Edmunda White'a.
"Dwie poważne damy" - jedyna powieść w dorobku Bowles - to epatująca zmysłowością i erotyzmem historia dwóch kobiet, które porzucają dawne drobnomieszczańskie i statyczne życie, żeby poczuć smak prawdziwej niezależności. Truman Capote uznał tę książkę za arcydzieło. John Ashbery zaliczył Bowles do najlepszych pisarek amerykańskich.
Zdaniem Jerzego Jarniewicza, znawcy literatury amerykańskiej: "Ta proza nie tyle intryguje, co wabi i uwodzi, bo jak każdy wzbudzający pożądanie przedmiot, nie daje się posiąść, choć jednocześnie sprawia wrażenie, że jest łatwo uchwytna i wyjątkowo w swojej prostocie czytelna".
Dramat "W letnim domku" wywołał skrajne opinie krytyki. Tennesee Williams, autor "Tramwaju zwanego pożądaniem", napisał o dramacie Bowles: "Jest to nie tylko najoryginalniejsza sztuka, jaką kiedykolwiek czytałem, ale w moim mniemaniu też najdziwaczniejsza i najśmieszniejsza, a także jedna z najbardziej wzruszających".
Andrzej Sosnowski twierdzi, że największa siła tego utworu zawiera się w językach bohaterów: "które kładą intensywny, migotliwy impast na sztampowy grunt psychologicznie stereotypowych wątków i napięć, wysuwając na pierwszy plan nieustannie zaskakujący melanż ekscentryczności, banału, ekstrawagancji, pospolitości".